Από το Σάββατο 31/ 10 η Sanaa Taleb κρατούμενη στο κέντρο κράτησης μεταναστριών στο Ελληνικό απέχει από το συσσίτιο, διαμαρτυρόμενη για την αδικαιολόγητη παράταση του εγκλεισμού της (οι 6 μήνες γίνανε 9) καθώς επίσης για τις άθλιες συνθήκες κράτησης
Σήμερα Δευτέρα 2/11 ξεκίνησε να απέχει επίσης από το συσσίτιο άλλη μια συγκρατούμενη της από την Αιθιοπία
Αλληλέγγυοι επισκέπτονται καθημερινά τις κοπέλες και ενώ ενημερώνουν συνέχεια τόσο αυτοί όσο και οι ίδιες οι κοπέλες, τον αξιωματικό υπηρεσίας για την αποχή συσσιτίου και για τα πιθανά προβλήματα υγείας που μπορεί να επιφέρει αυτό, εκείνος δηλώνει ότι δεν γνωρίζει τίποτα, κάποιες βάρδιες μάλιστα φέρονται εκδικητικά όχι μόνον στις δύο που απέχουν αλλά και σε όλες τις κρατούμενες
Θα υπάρχει καθημερινή ενημέρωση για την πορεία της αποχής καθώς και για κινήσεις εκδικητικές από την πλευρά των ανθρωποφυλάκων
Ακολουθούν δυο γράμματα από τις κρατούμενες
Το ένα είναι από την Τaleb που βρίσκεται σε αποχή όπου μας έδωσε να χαρτί με τα αιτήματα της και τις συνθήκες που βιώνει μέσα στο κέντρο κράτησης γραμμένο στα Αγγλικά
μετάφραση
To ονομα μου είναι Sanaa Taleb και είμαι από το Μαρόκο. Είμαι στα κρατητήρια Ελληνικού για 7 μήνες και θέλω την ελευθερία μου.
Βρίσκομαι εδώ γιατί δεν έχω ένα χαρτί
Θέλω να ξέρω γιατί με κρατάνε εδώ για τόσο πολύ καιρό
Αν θέλω να πάω στο νοσοκομείο είναι πολύ δύσκολο και δεν με πηγαίνουν αν δεν δημιουργήσω πρόβλημα.και αν με πάνε στο νοσοκομείο και ο γιατρός μου γράψει φάρμακα δεν μου τα αγοράζουν αν δεν έχω χρήματα.
Το φαγητό που φέρνουν δεν είναι καλό και το ψωρί πολύ σκληρό κανείς δεν μπορεί να το φαει. Αν στο επισκεπτήριο σου φέρουν φαγητό δεν αφήνουν να περάσει μέσα
Θέλω να ξέρω αν βρίσκομαι στην ευρώπη η την Αφρική.
Sanaa Taleb
Και το άλλο της Τζεμίλας η οποία αποφυλακίστηκε πρίν δεκα μέρες περίπου όπου περιγράφει αυτά που βίωσε από τους ανθρωποφύλακες όταν ζήτησε να πάει νοσοκομείο γραμμένο στα Αιθιοπικά
μετάφραση
Είμαι η Τζεμίλλα W.G. από την Αιθιοπία. Βρίσκομαι φυλακισμένη στα κρατητήρια ελληνικού. Είμαι άρρωστη και ζήτησα να με πάνε στο νοσοκομείο. Στη διαδρομή προς το νοσοκομείο και στην εξέταση από το γιατρό ήταν δεμένα τα χέρια μου. Δε μπορούσα να σηκώσω τα ρούχα μου για να με εξετάσει ο γιατρός. Με βοήθησαν οι νοσοκόμες για να σηκώσουν και να κατεβάσουν τα ρούχα μου. Μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα και για πάνω από μια ώρα οι αστυνομικοί διαλέγανε από ποιο restaurant ή φαγάδικο θα αγοράσουν φαγητό κι αφού πήραν αυτό που ήθελαν, σταμάτησαν σε μια πλατεία και έφαγαν μέσα στο αυτοκίνητο. Για μένα δε ρώτησαν ούτε αν ήθελα νερό. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ. Είμαι άνθρωπος. Δεν είμαι δολοφόνος, απλά δεν είχα τα απαραίτητα χαρτιά. Ενημέρωσα έναν προϊστάμενό τους για τα παράπονά μου. Μου είπε πως κάποια στιγμή θα μου απαντήσουν.Και γύρισα.
Εγώ έχω πατρίδα και η πατρίδα μου έχει βοηθήσει την Ελλάδα όταν είχε πρόβλημα πείνας. Μήπως το έχουν ξεχάσει;
Αλληλέγγυες-οι κρατουμένων στα Νότια 